بدون عنوان

پسرکم!

امروز برای نخستین بار روی دو زانوی کوچکت نشستی و نخستین باری بود که ایستاده دوش گرفتی!در حالیکه هنوز از ایستادن کمی میترسی و زانوهای کوچکت میلرزند،اما همه توانت رو میگذاری که بتونی یک لحظه بیشتر از بار پیش بایستی!! خیلی هم وقت به من برای نوشتن بیشتر نمیدی!چون بیشتر زمان بیداریت رو یا در آغوش منی یا دوست داری کنارت نشسته و همراهت با اسباب بازیهات بازی کنیم! گاهی از این حالت کلافه میشم اما تو بینهایت وابسته شدی و حاضر نیستی لحظه ای از کنار ما دور باشی! دوستت داریم عروسک!!